Tajemnica przedsiębiorstwa, zwana również tajemnicą handlową lub know-how, to nieujawnione do wiadomości publicznej informacje zapewniające firmie przewagę konkurencyjną i co do których firma podjęła działania w celu zachowania ich poufności. Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji stanowi, że nikomu nie wolno naruszać cudzej tajemnicy przedsiębiorstwa, a przez jej naruszenie rozumie się ujawnienie, wykorzystanie lub przekazanie kluczowych dla działalności firmy informacji osobie trzeciej. Tajemnica przedsiębiorstwa jest więc prawem do informacji, które można porównać z prawem własności.
POLECAMY
Nie każda występująca w firmie wartościowa informacja może być jednak tajemnicą przedsiębiorstwa. Jest tak dlatego, że tajemnicą tą są objęte tylko informacje wykraczające poza umiejętności i wiedzę pracowniczą, nawet specjalistyczną, a dodatkowo spełniające łącznie trzy przesłanki: mają wartość gospodarczą, są poufne i pracodawca przedsięwziął działania w celu zachowania ich poufności. Jeżeli pracodawca uważa, że jakieś informacje stanowią jego tajemnicę przedsiębiorstwa, musi to udowodnić.
Umiejętności pracownika i jego specjalistyczna wiedza, możliwe do zdobycia poprzez naukę i szkolenia, nie mogą być chronione jako tajemnica przedsiębiorstwa. Jedynym sposobem zachowania tych umiejętności wyłącznie dla pracodawcy jest zawarcie umowy o zakazie konkurencji.
Dobry przykład pracownika, który może, ale nie musi dysponować wiedzą stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa, stanowi kucharz. Poza wiedzą specjalistyczną i doświadczeniem, które powodują, że jest profesjonalistą w swojej dziedzinie, może znać informacje będące tajemnicą przedsiębiorstwa. Są to np. receptury, informacje organizacyjne lub handlowe. Właśnie takie informacje powinny być chronione jako tajemnica przedsiębiorstwa.
Jak zatem widać, tajemnica przedsiębiorstwa nie oznacza zakazu konkurencji, ale jest bardzo ważnym narzędziem służącym do ochrony przewagi konkurencyjnej. Poniżej przestawiam kilka wskazówek dotyczących tego, jak napisać dobrą umowę o zachowaniu poufności.
6 wskazówek, jak powinna wyglądać umowa o zachowaniu poufności
Umowa o zachowaniu poufności (ang. non-disclosure agreement – NDA) służy wzmocnieniu ochrony informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa firmy, czyli jej poufnego know-how.
Nie ma jednej umowy o zachowaniu poufności, która pasuje do każdej sytuacji. Inaczej powinna wyglądać umowa o poufności z pracownikiem i zleceniobiorcą, którzy świadczą osobistą pracę, a inaczej umowa o poufności z klientem, dostawcą lub inwestorem zastanawiającym się nad finansowaniem nowego przedsięwzięcia. Różnice nie są może wielkie, ale znaczące. Ktoś nawet powie, że umowy są prawie takie same. Jak wszyscy wiemy, prawie robi różnicę. Jak zatem powinna wyglądać dobra umowa o zachowaniu poufności (NDA)?
1. Sprecyzowanie tego, co jest poufne
Przede wszystkim należy sprecyzować informacje, które mają być zachowane w poufności. Samo odwołanie się do definicji tajemnicy pr...
Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów
- 6 elektronicznych wydań,
- nieograniczony – przez 365 dni – dostęp online do aktualnego i archiwalnych wydań czasopisma,
- ... i wiele więcej!
