PFRON – dokąd zmierzasz, przedsiębiorco?

Zaczynając pracę w czterogwiazdkowym hotelu Leda SPA **** w Kołobrzegu, trafiłam na moment, gdy kadrowa i księgowa biły na alarm w temacie Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Widziały wyłącznie wskaźniki zatrudnienia i kary za brak zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Zaczęłam przyglądać się tej sprawie bliżej i analizować ją na kilka sposobów. Stwierdziłam, że jest to misja do wykonania. Założyliśmy, że realizujemy plan zatrudnienia osób z orzeczeniem o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Zaczęła się rekrutacja, rozmowy z osobami z niepełnosprawnością ruchową wypadły pomyślnie i znaleźliśmy specjalistkę do prac biurowych oraz rezerwacji telefonicznej. 

Bariery

Nie miałam przygotowania do rozmów z osobami z niepełnosprawnością intelektualną czy zaburzeniami psychicznymi. Nikt nie uczył mnie, jak rozmawiać z osobami, które nie chcą mówić o swoich celach i marzeniach, bojąc się krytyki. Nie chciały rozmawiać zwłaszcza z elegancką panią w szpilkach, dlatego zmieniłam swoje nastawienie. Zaczęłam od jeansów i T-shirtu, co od razu poskutkowało przełamaniem dystansu. O ile myślałam, że znalezienie pracy dla osoby z zaburzeniami jest najtrudniejszym zadaniem, to okazało się, że problem pojawia się podczas przygotowania jej do pracy. Niejednokrotnie jest to powtarzanie tego samego i tłumaczenie nawet przez kilka miesięcy, co należy do obowiązków pracownika na danym stanowisku. 

Zatrudniając osobę niepełnosprawną, należy wziąć pod uwagę fakt, że nie wszyscy pracownicy będą przychylnie do takiego współpracownika nastawieni. Mogą widzieć w niej tylko kogoś, kto niczego nie potrafi, i trzeba takiej osobie czasem pomóc. Początki są najbardziej problematyczne, kiedy osoba z niepełnosprawnością musi zaaklimatyzować się w nowym miejscu i pokonać pewne bariery, które ją ograniczają. Moja rola polegała na zorganizowaniu pracy w taki sposób, by wszyscy czuli się komfortowo. Okazało się, że najlepiej podejść do tego jak do terapii tych osób, które robią tyle ile potrafią, nie określamy czasu, w jakim mają wykonać swoje obowiązki. 

Zaczynamy…

Do zespołu dołączył Marek. Miał wykształcenie podstawowe, w orzeczeniu napisano, że rozumie proste polecenia i nadaje się do mało skomplikowanej pracy. Podczas rozmowy rekrutacyjnej, która trwała godzinę, powiedział zaledwie dwa zdania: „Lubię przyrodę i chcę zarobić pieniądze na telefon” i „Chcę pracować z bratem”. Po dwóch latach zrobił podstawowe kursy, komunik...